استراتژی های برد- برد برای امنیت آب و هوایی و غذایی

طبق تحقیق جدیدی که در مجله دانش پژوهشی محیط زیست ( (environmental research letters منتشر شده است سیاست های آب و هوایی که کشاورزی و جنگل ها را هدف قرار می دهد می تواند منجر به افزایش قیمت غذاها شود، اما کاهش جنگل زدایی و افزایش جذب کربن خاک در کشاورزی می تواند به طور قابل توجهی انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش دهد درحالیکه از ایجاد خطر برای امنیت غذایی اجتناب می کند.

به گزارش ایانا از "سایت ساینس دیلی"، از آنجا که کشورها به دنبال کاهش انتشار گازهای گلخانه ای خود هستند، بسیاری، این پتانسیل را در جنگل ها و مزارع خود می بینند. بخش کاربری زمین که شامل کشاورزی و جنگل داری می شود به طور تقریبی باعث ایجاد ۲۵ درصد از انتشار گازهای گلخانه ای تولید شده توسط انسان می شود که به تغییر آب و هوا کمک می کند. همزمان، پوشش گیاهی، از جمله گیاهان طبیعی و هم چنین زمین های کشاورزی، کربن دی اکسید را از اتمسفر می گیرند و می توانند آن را در زیست توده و خاک ذخیره کنند.

استفن فرانک پژوهشگر موسسه بین المللی تجزیه و تحلیل سیستم های کاربردی که این مطالعه را سرپرستی می کند توضیح می دهد: "بخش کاربری زمین کلیدی برای کاهش تغییرات آب و هوایی موفقیت آمیز است". "اما فراهم کردن میزان فزاینده زیست توده برای تولید انرژی به عنوان جایگزین سوخت های فسیلی در حالیکه همزمان انتشار آنها را در بخش کاربری زمین کاهش می دهد، برای مثال از طریق مالیات بر کربن، می تواند همچنین موجب افزایش قیمت غذاها و کاهش در دسترس بودن غذاها شود".

در این مطالعه، فرانک و همکارانش تاثیرات سیاست های کاهش تغیییرات آب و هوایی را بر قیمت غذاها بررسی کردند. آنها تاثیرات بالقوه ی هم عملکرد جهانی که در غالب مالیات بر کربن مطرح می شود و هم سیاست های محلی و ملی را آزمایش کردند.

این مطالعه نشان داد که یک هدف کاهش شدید برای بخش های کشاورزی و جنگلداری می تواند منجر به افزایش قیمت غذا و کاهش تولید غذا شود. اگرچه سیاست های کاهش ریسک هماهنگ در سطح جهانی، با توجه به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و امنیت غذایی، بیش از سیاست های منطقه ای یا ملی موثر هستند، تاثیرات نامطلوب بر روی امنیت غذایی همچنان باقی است. این مطالعه دو استراتژی را ارائه می دهد که می تواند برای آب و هوا و همزمان با آن حفظ امنیت غذایی مفید باشد: کاهش جنگل زدایی و افزایش تجزیه کربن در خاک.

کاهش جنگل زدایی یک راه مناسب برای همه چیز نیست

این مطالعه دریافت که در کشورهای با زمین های بسیار و سهم بالای انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از تغییر استفاده از زمین، مانند برزیل یا کشورهای حوضه کنگو، پتانسیل بزرگی برای بازسازی جنگل ها و جلوگیری از جنگل زدایی وجود دارد. با این حال، در کشورهای با جمعیت متراکم تر و با انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از کشاورزی فشرده مانند چین و و هند، تلاش های سختگیرانه برای کاهش این انتشار می تواند منجر به تاثیرات زیادی بر امنیت غذایی شود، در حالیکه به دلیل نشت گازها سود زیادی برای آب و هوا فراهم نمی کند. نشت گازها به این معناست که انتشار گازهای گلخانه ای که بر اساس سیاست های درون کشوری مهار می شود، با انتشار گازهای بیشتر در خارج از آن کشور جایگزین می شود.

فرانک می گوید: "در بعضی کشورها توقف جنگل زدایی می تواند تنها با اثر حداقلی بر دسترسی به غذا کاهش بزرگی در انتشار گازها ایجاد کند". "اما یک رویکرد که برای همه مناسب باشد، کارگر نخواهد بود. در کشورهایی چون چین و هند، این تمرکز باید بر تجزیه کربن ارگانیک در خاک و سایر گزینه های برد- برد باشد که انتشار شدید گازهای گلخانه ای ناشی از کشاورزی را کاهش می دهد".

افزایش تجزیه کربن در خاک

روش های خاص کشاورزی مانند کشت نوبتی، کشت پوششی و مدیریت پسماندها می تواند میزان بیشتری کربن ذخیره شده در خاک را حفظ کند. به نظر می رسد که این شیوه ها همچنین به طور کلی منجر به بازده بالاتر محصولات می شود.

فرانک می گوید: "شما خاک را سلامت نگه می دارید، انتشار گازهای گلخانه ای را متعادل می کنید و همزمان از بازده محصولات محافظت می کنید". در حقیقت در زیر سیاست قیمت کربن، اندازه گیری تجزیه کربن در خاک می تواند حتی درآمد اضافه برای کشاورزان فراهم کند چراکه آنها برای انباشتگاه های کربنی که فراهم می کنند پول دریافت می کنند.

بسته به طراحی سیاست آب و هوایی، این پژوهشگران دریافتند که تجزیه کربن در خاک در زمین های کشاورزی می تواند همچنین همان میزان کاهش گازهای گلخانه ای را در بخش استفاده از زمین و با هزینه های به طور قابل ملاحظه ی پایین تر کالری، در مقایسه با سیاستی که پتانسیل تجزیه کربن در خاک را در نظر نمی گیرد تولید کند، یا حتی کاهش بیشتر گازهای گلخانه ای و مزایای رسمی کمتری برای امنیت غذایی داشته باشد. این مطالعه برآورد کرده است که تا سال ۲۰۵۰ افزایش تجزیه کربن در خاک می تواند تا ۳،۵ GTCO2 (۷ درصد کل انتشار در سال ۲۰۱۰) را جبران کند و می تواند تاثیرات مالیات بر کربن را بر امنیت غذایی تا ۶۵ درصد در مقایسه با سناریوی بدون انگیزه جذب کربن در خاک کاهش می دهد.

ژان فرانسوا سوزانا یکی از نویسندگان این مطالعه از موسسه ملی پژوهش کشاورزی فرانسه ( (INRA می گوید: "این مطالعه نقش عمده تجزیه کربن ارگانیک در خاک را برای تضمین امنیت غذایی تحت سناریو های پایاسازی آب و هوایی نشان می دهد". "خاک های کشاورزی می تواند یک راه حل کلیدی برای کاهش تغییرات آب و هوایی و سازگاری و امنیت غذایی فراهم کند، اما تغییر مدیریت زمین برای ذخیره کربن در ماده آلی خاک نیاز به تلاش های زیادی دارد که می تواند توسط پلت فورم های چند سهامداره مانند طرح ۴ درصد به ازای ۱۰۰۰ ایده ابتکاری (طرحی که توسط فرانسه با هدف ایجاد همکاری مطلوب در بخش عمومی و خصوصی راه اندازی شده است) تسهیل شود".

مترجم: بهاران پدرام