چالش‌های اضافه کردن سویای تجاری به محصولات در کشورهای در حال توسعه/ به حداکثر رساندن سود سویا نیازمند به کاربردن کودها و آفت‌کش‌های شیمیایی است

رشد سویای تجاری در کشورهای در حال توسعه با چالش های منحصر به فردی همراه است؛ کنترل آفات و علف های هرز دشوارتر از کنترل آن ها در مزارع امریکا بوده و استفاده از مواد شیمیایی اغلب برای کشاورزان ناآشنا است.

به گزارش ایانا از سایت "یوراکلرت"، بوم شناس کشاورزی دانشگاه ایلینویز، پیتر گلد اسمیت می گوید زمانی که آن ها تصمیم می گیرند محصولاتی تجاری شبیه سویا پرورش دهند، این کار به احتمال زیاد سود و توانایی آن ها برای پرداخت دستمزد بالاتر به کارگران را افزایش خواهد داد، اما ممکن است نیازمند تغییر جهت بزرگی در مدل فکر کردن درباره رابطه تولید محصولات و مدیریت باشد.

گلد اسمیت می گوید:"قانع کردن کشاورزان در کشورهای در حال توسعه برای پرورش سویا به عنوان یک محصول تجاری مستلزم تغییر در نحوه ی کشاورزی آن هاست". "این کار با کاری که آن ها قبلا انجام می داده اند متفاوت خواهد بود. این کار ممکن است نیاز به تجهیزات و آموزش های جدید داشته باشد. کشاورزانی که تاکنون محصولات عمده ی بومی مانند لوبیا چشم بلبلی را برای نسل ها کشت کرده اند، دانش ضمنی ای درباره دانه ها، این که چگونه آن ها را انبار کنند یا این که سال دیگر آن ها را از کجا بخرند، بهترین اندازه فضایی برای ردیف ها و سایر جزئیات تولید دارند".

او می گوید:"با وجود سویای تجاری، که یک سرآغاز جدید است، بهترین منابع بذری تضمین می شود. تهیه کنندگان قابل اطمینان دانه ها که آن ها را به خوبی انبار می کنند، می توانند تضمین بهتری در رابطه با نرخ بالای جوانه زنی بدهند، و بهبود در حوزه های گوناگون، سازگاری محلی، مقاومت در مقابل بیماری و بازده بالا را انعکاس دهند. اما برخلاف لوبیا چشم بلبلی، تامین کنندگان بذرهای باکیفیت سویا بازرگان هستند، و لزوما منبع همیشگی کشاورز در روستای کناری یا از انبارهای ذخیره شده خودشان نیستند. شیوه های تولید برای به حداکثر رساندن بازده و سود بخشی سویا در مناطق استوایی نیازمند مدیریت کوددهی و آفات است که شامل خرید تجاری و به کاربردن کودها و آفت کش های شیمیایی است".

گلد اسمیت دریافته است که افرادی نیز هستند که ترجیح می دهند از مواد شیمایی کمتری استفاده کنند یا اصلا از آن ها استفاده نکنند. اما این واقعیت نیز وجود دارد که رشد محصولات تجاری سودآور برای افزایش سطح درآمد کشاورزان در کشورهای درحال توسعه نیازمند مواد شیمیایی است تا از نظر اقتصادی با ثبات بمانند. او سوال می کند، آیا ما می توانیم آن را به شکلی متعادل و هوشمندانه انجام دهیم؟

گلد اسمیت سه مجموعه داده را تحلیل کرد تا نشان دهد که چگونه استفاده از مواد شیمیایی در تولید سویا درآمد اقتصادی را تحت تاثیر قرار می دهد.

· در غرب مرکزی برزیل، هزینه پایین کار (تنها ۹درصد از هزینه کل) و هزینه بالای ورودی ها باعث بازده بالا می شود. میانگین درآمد ۴،۰۴ دلار به ازای هردلار کار است و پیامدهای بزرگی برای افزایش دستمزد روستاییان دارد. اما این نیز با یک بده بستان همراه است، ورودی های شیمیایی ۴۷ درصد کل هزینه های تولید است.

· در شمال غنا، کار نمایانگر ۷۵ درصد کل هزینه های تولید است. بازده این محصولات یک پنجم بازده در برزیل است. به دلیل اینکه تقریبا از هیچ ماده شیمیایی استفاده نمی کنند، این مثال از نظر محیط زیستی بسیار سبز است اما با سود عملیاتی صفر، بسیار ناپایدار است. این کشاورزان پول خود را از دست داده اند و به این ترتیب درآمد کمتری به دست آورده اند.

· مزرعه تحقیقات آزمایشگاهی نوآوری سویا در آژانس توسعه بین المللی ایالات متحده ( (USAID در نیانکپالای غنا، راه میانه را در پیش گرفته است. نتایج حاصله از مدیریت سویا و پژوهش و تکنولوژی مناسب در مزارع، نشان دهنده به کاربردن بعضی شیوه های پایه ای کشاورزی و تولیدی و تکنولوژی هایی است که به صورت محلی در دسترس هستند و به طور فزاینده ای بازده محصولات و سودبخشی را بهبود می بخشد. هزینه کار همچنان در ۵۵ درصد هم بالاست، اما با وجود مواد شیمیایی و کودها بازده محصول بیشتر می شود و این سود اجازه می دهد تا به ازای هر دلار سرمایه گذاری در کار، ۷۹ سنت سود به دست آید.

گلد اسمیت می گوید: "از نظر من، رویه ی سنتی ورودی پایین در شمال غنا غیرقابل پذیرش است". "اینکه از کشاورزان بخواهیم بدون راهنمایی سویا بکارند مانند این است که به آن ها تراکتوری بدهیم که سه چرخ دارد یا دستگاه پمپ بدون دسته. درآمد حاصله بسیار بد خواهد بود. کشاورزان ناکام می شوند، یک محصول می کارند و بعد متوقف می شود. این کار هدر دادن دلارهای اهدا شده است".

گلد اسمیت می گوید یافته های او از سه رویه درباره کشت سویا در کشورهای درحال توسعه بدبینانه نبوده است. در عوض، هشداری است برای این که واقع بین باشیم و به طور مناسب در این سه برنامه سرمایه گذاری کنیم.

گلد اسمیت برخی تغییرات را که نیاز است برای تغییر جهت از پرورش گونه های بومی مانند لوبیا چشم بلبلی به تولید موفق و پایدار سویا در کشورهای درحال توسعه به آن ها رسیدگی شود شناسایی کرده است:

· فشار علف های هرز و آفات زیاد است، بنابراین مواد شیمیایی به همراه آموزش نظارت بر محیط زیست مورد نیاز خواهد بود.

· کیفیت خاک بد است، بنابراین اصلاح و کوددهی آن مهم است.

· شیوه های سنتی انبار کردن دانه ها یا تهیه محلی ممکن است منجر به تامین دانه های غیر قابل اعتماد سویا شود، بنابراین کشاورزان نیاز به دسترسی به تامین دانه های تایید شده دارند.

او اضافه کرد: "اگر تغییراتی شبیه این می تواند اجرا شود، محصولات تجاری مانند سویا موقعیت های قابل توجه جدیدی برای کاهش فقر، بهبود مواد غذایی، توسعه اقتصاد روستایی ارائه می کنند، اما این یک بده بستان است. آن ها به تغییرات در قواعد تولیدات کشاورزی سنتی نیاز خواهند داشت".

مترجم: بهاران پدرام