گزارش اکونومیست از یک مزرعه نمونه کشاورزی هوشمند
رصد کامپیوتری مزارع / کاهش 20درصدی در مصرف آب و صرفه‌جویی در هزینه‌ها
کاشت، آبیاری، باروری و برداشت همه تحت‌کنترل کامپیوتر هستند. حتی خاکی که در آن رشد می‌کند نیز در این مناطق سانت به سانت با سنسورهای مخصوص رصد می‌شود. مزارع آینده شبیه کارخانه‌هایی خواهند بود، تحت‌نظارت و مدیریت، با محصولاتی با کیفیت بالا و یکسان و قابل رقابت. باید از علم ژنتیک ممنون بود که برای ایجاد چنین شرایطی به کمک صنعت کشاورزی و دامپروری شتافته است.
همگی به این موضوع اذعان دارند که اگر قرار باشد صنعت کشاورزی به سیر کردن شکم بشر ادامه دهد، باید به تولیدات بیشتر دست پیدا کند، مسیری که خوشبختانه در ابتدای آن قرار گرفته است. تام راجر باغدار مزرعه بادامی است که در کالیفرنیا به فعالیت مشغول است. محصولی لذیذ و خوش طعم که سود خوبی را نیز عاید تولید‌کنندگان آن می‌کند. کشاورزان کالیفرنیایی چیزی حدود 80 درصد عرضه جهانی آجیل را بر دوش دارند که چیزی حدود 11میلیارد دلار می‌شود. اما درخت بادام به آب زیادی نیازمند است.
تحقیقی که شش سال قبل ازسوی تعدادی از محققان هلندی در این منطقه انجام شد، نشان می‌دهد هر دانه بادام در طول یک سال چیزی حدود یک گالن آمریکایی آب مصرف می‌کند. حال تکنولوژی به کمک راجر آمده است. مزرعه او عملا به موش آزمایشگاهی تبدیل شده است. این باغ از راه دور اداره می‌شود.
کل خاک مزرعه به سنسورهای رطوبتی مجهز شده است و اطلاعات مستقیما به مرکزی تحقیقاتی جهت آنالیز ارسال می‌شود و فشار شبکه آبیاری قطره‌ای در کل مزرعه از طریق پمپ‌ها تنظیم می‌شود. این سیستم شبیه هیدروپونیک‌هایی است که برای رشد سبزیجات در گلخانه‌ها استفاده می‌شود. از طریق شبکه آبرسانی تعبیه شده، می‌توان براساس اطلاعات تحلیل شده، آب و کود را در زمان‌های مناسب توزیع کرد.
قبل از جایگذاری این سیستم در مزرعه، راجر یک بار در هفته برای آبیاری اقدام می‌کرد، اما این تکنولوژی علاوه‌بر کاهش وقت، موجب کاهش 20درصدی در مصرف آب و صرفه‌جویی در هزینه‌ها شده است.مزرعه راجر و بسیاری مزارع دیگر در آن منطقه که قطب تولید گردو، بادام و انگور است، به‌دلیل کمبود آب، در صف اول تکنولوژی‌های «کشاورزی هوشمند» این کشور قرار گرفته‌اند. اما با این حال، زارعین محصولات دیگر نظیر ذرت و سویا در غرب نیز اخیرا به استفاده از تکنولوژی‌های نوین روی آورده‌اند. کاشت، آبیاری، باروری و برداشت همه تحت‌کنترل کامپیوتر هستند. حتی خاکی که در آن رشد می‌کند نیز در این مناطق سانت به سانت با سنسورهای مخصوص رصد می‌شود. مزارع آینده شبیه کارخانه‌هایی خواهند بود، تحت‌نظارت و مدیریت، با محصولاتی با کیفیت بالا و یکسان و قابل رقابت. باید از علم ژنتیک ممنون بود که برای ایجاد چنین شرایطی به کمک صنعت کشاورزی و دامپروری شتافته است. تخصصی که از آن به‌عنوان «تغییر ژنوم» نام برده می‌شود و موجب افزایش بهره‌وری محصولات شده است.
اساسا تغیرات تکنولوژی در حوزه مختلف اعم از سخت‌افزاری، نرم‌افزاری و زیست‌افزاری، فراتر از مزارع کشاورزی و دامداری رفته است. امروزه پرورش‌دهندگان انواع دام، ماهی، گلخانه‌ها و بسیاری دیگر از صنایع مرتبط با تولید مواد غذایی نیز با تغییر مسیر خود نسبت به روش‌های سنتی، به روش‌هایی که موجب افزایش راندمان و کیفیت محصولات شود، روی آورده‌اند.این پیشرفت‌ها در کوتاه مدت موجب افزایش منفعت تولیدکنندگانی خواهد شد که نسبت به گذشته با پرداخت هزینه کمتر، محصولات بیشتری را به فروش می‌رسانند و از سوی دیگر، منفعت مصرف‌کنندگانی تامین می‌شود که با پرداخت هزینه کمتر به مواد خوراکی دسترسی پیدا کرده‌اند.
فائو براساس نتایج تحقیقاتی که در سال 2009 منتشر کرده است، پیش‌بینی می‌کند تا سال 2050 تقاضا برای محصولات کشاورزی حدود 70درصد افزایش یابد. از آنجا که اکثر زمین‌های قابل کشت تا امروز مورد بهره‌برداری قرار گرفته‌اند، این افزایش تنها از طریق افزایش بهره‌وری میسر خواهد شد. همانطور که یک مرتبه دیگر نیز شاهد این اتفاق بودیم. در دهه‌های 50 و 60 میلادی و قبل از وقوع جنگ جهانی دوم، صنعت کشاورزی با ورود تکنولوژی‌های مکانیزاسیون، تحول عظیمی را تجربه کرد که به آن انقلاب‌سبز اطلاق می‌شود. اما چالش اصلی برای ایجاد تغییرات اساسی، خود کشاورزان هستند. آنها به‌شدت نسبت به هر گونه تغییری با دیده تردید نگاه می‌کنند، زیرا هزینه اشتباه برایشان بسیار سنگین خواهد بود. اگر بتوان نگرش آنها را نسبت به این تکنولوژی‌ها تغییر داد، شاهد بهبودهایی وسیع در این بخش خواهیم بود.
منبع : اکونومیست / ترجمه دنیای اقتصاد
دیدگاه تان را بنویسید