اعتراض گروهی از بوم شناسان استرالیایی علیه برنامههای کاهش بودجه دولت
دانشمندان استرالیایی میگویند کاهش بودجه پایگاههای پایش محیط زیستی، ظرفیت این کشور برای پیشبینی تغییرات احتمالی اکوسیستمها در آینده را کاهش میدهد.
دانشمندان استرالیایی میگویند کاهش بودجه پایگاههای پایش محیط زیستی، ظرفیت این کشور برای پیشبینی تغییرات احتمالی اکوسیستمها در آینده را کاهش میدهد.
به گزارش ایانا از نیچر ، از سال 1990 گلندا واردل بوم شناس از دانشگاه سیدنی هر ساله به محل مشخصی از صحرای مرکز استرالیا میرود تا گیاهان و جانوران آنجا را ارزیابی کند. اما امسال ممکن است آخرین باری باشد که واردل میتواند اطلاعات را از این منطقه 8 هزار کیلومتر مربعی در صحرای سیمپسون جمعآوری کند. مدیران کنسرسیومی که منطقه تحقیقاتی او و یازده سایت پایش بلند مدت دیگر را مدیریت میکند، میگویند به خاطر کمبود بودجه و تغییر اولویتها، تا پایان امسال تامین مالی این شبکه را متوقف میکنند.
دیوید لیندنمایر که مدیر علمی این شبکه مستقر در دانشگاه ملی استرالیا در کانبراست میگوید بدون این پول که سهم بزرگی از هزینههای اجرایی در این پایگاهها را پوشش میدهد، 6 پایگاه از 12 پایگاه موجود تعطیل خواهد شد. او اضافه میکند: این امر اطلاعات بسیار ارزشمندی که دانشمندان طی مدت دهها سال گردآوری کردهاند را از بین خواهد برد.
جین لیکنز، بوم شناس در موسسه مطالعات زیست بومها در میلبروک نیویورک میگوید: " با توجه به پیامدهای زیست محیطی که در سراسر جهان و بهویژه در استرالیا رخ میدهد، این یک تصمیم نابخردانه است؛ بدون بدون اطلاعات گردآوری شده در این پایگاهها، غیر ممکن است بدانیم در شرایط تغییرات اقلیمی چگونه باید این مناطق را به طور موثر مدیریت کنیم " . اما دیگر محققان معتقدند که کاهش بودجه بدان معنی است که دیگر تهیه همه امکانات لازم میسر نیست.
همزمان که استرالیا در حال کاهش هزینه شبکه پایش اکوسیستمهای این کشور است، کشورهای دیگر در حال توسعه این شبکهها هستند. مثلا بنیاد ملی علوم آمریکا در ماه مارس اعلام کرد که شبکه تحقیقات بلند مدت زیست محیطی( LTER )خود را از 25 پایگاه به 28 پایگاه افزایش میدهد. لیندمایر و 68 نویسنده دیگر در نامهای که در 11 آگوست در مجله ساینس به چاپ رسید نوشتند: " برچیدن شبکه تحقیقات بلند مدت زیست بوم استرالیا ( LTER )، کاملا در جهت مخالف حرکت جامعه بینالمللی و مصالح ملی است " . آنها میگویند سرمایهگذاری فوری و مستقیم توسط دولت استرالیا ضروری است.
قطع بودجه
کاهش بودجه زیست محیطی در استرالیا به دنبال سالها حمایت تدریجی از زیرساختهای تحقیقاتی در این زمینه بوده است. تنها 5 سال قبل، دولت کنسرسیومی معروف به شبکه تحقیقات اکوسیستم ( TERN ) را موظف کرد که پایگاههای پایش بلند مدت زیست بوم در کشور را یکپارچه سازی کند. در نتیجه تشکیل شبکه تحقیقات بلند مدت زیست بوم ( LTERN )، دهها پایگاه پایش، صحراها، جنگل بارانی، ساواناها و مناطق آلپاین کشور را تحت پوشش قرار دادند و برای پاسخدهی به مسائل خاص هر زیست بوم به جمعآوری اطلاعات پرداختند. قدیمیترین این پایگاهها به مدت 73 سال پیوسته فعال بودهاند.
در ماه ژوئن، بریل موریس مدیر TERN و لین بیزلی مشاور ارشد، نامهای به اما برنز مدیر اجرایی LTERN نوشتند و با این عبارت شروع کردند که نباید پس از سال 2017 از شبکه پایش حمایت مالی صورت بگیرد. برنز بوم شناس در دانشگاه ملی استرالیا میگوید: " من کاملا گیج شده بودم " .
به کانال ایانا در تلگرام بپیوندید
برنز میگوید دلیلی که برای قطع حمایت مالی از LTERN ، در کنار حمایت از یک طرح مکمل مدلسازی اکوسیستمی عنوان شده بود این بود که TERN میتواند نیازهای سیستم پیشبینی زیستمحیطی برنامهریزی شده دولت را ضمن رعایت سقف بودجه خود که 4.7 میلیون دلار آمریکا برای سال 2016-2017 بود برآورده سازد؛ این مبلغ 50 درصد نسبت به بودجه سال 2010-2011، کاهش نشان میداد. دولت استرالیا به سوالات مجله نیچر درباره آینده LTERN پاسخ نداد.
موریس که در دانشگاه کوئینزلند در بریزبن جایی که TERN از آنجا مدیریت میشد، مستقر است میگوید که TERN به عنوان زیرساخت مطالعاتی تحت حمایت مالی است و اکنون باید یک سیستم پیش بینی زیست محیطی را بنا کند که برای همه محققان باز باشد. او میگوید : " بدین منظور، این سازمان باید اطلاعات را در مقیاس قارهای گردآوری کند که قابل تعمیم اما سفارشی نباشد؛ بنابر این شما میتوانید بر اساس آن پیشبینی کنید " .
اما برنز میگوید جوامع علمی محلی و بینالمللی موافق نیستند که شبکه TERN میتواند بدون LTERN یک سیستم پیشبینی زیستمحیطی ارائه کند. واردل میگوید در اختیار داشتن اطلاعات دراز مدت و الگو سازی برای یک سیستم پیشبینی ضروری هستند.
مایکل میرتل که ریاست شبکه بینالمللی LTER N را بر عهده دارد و در مرکز تحقیقات زیست محیطی هلمهولتز در لایپزیگ آلمان مستقر است میگوید: بسته شدن این شبکه برای محققان در دیگر کشورها که استرالیا را به عنوان راهنمای خود در چگونگی ادغام شبکه پایش دراز مدت و دیگر سیستمهای نظارتی با سیستمهای پردازش اطلاعات و مدلسازی میدانستند، یک زیان به حساب میآید.
میرتل میگوید: " فکر میکنم بسیاری از کسانی که در استرالیا تصمیم میگیرند، از اینکه دستاوردهای استرالیا در این زمینه چقدر ممتاز بوده است، بیاطلاع هستند " .
طراحی تجربی
برنامهها برای کاهش حمایت مالی از LTERN به بحث درباره اینکه آیا بهتر است منابع محدودی برای پیشبینی زیست محیطی در مقیاس پایش وسیع سرمایهگذاری شود یا خیر دامن زده است؛ این پایش دراز مدت، اطلاعات بسیاری را در پایگاههای سراسر کشور یا در پایش هدفمند زیستمحیطی که تنها بر روی عوامل تغییر در اکوسیستمهای خاص تحقیق میکند با انجام همان اقدامات و با استفاده از همان روشهای قبلی گرد آورده است.
لایکنز میگوید که پایش و ابزارهای استاندارد، مفید هستند اما او و دیگران مانند لیندنمایر معتقدند که پایش باید توسط محققانی که به دنبال پاسخ به مشکلات مطرح شده هستند، انجام گیرد. مثلا در مناطق حارهای شمال کوئینزلند طوفانهای موسمی عامل اصلی تغییرات زیست محیطی هستند در حالی که در بخشهایی از مناطق داخلی استرالیا، چرای دام مهمترین عامل است. لیندنمایر میگوید: " این بدان معناست که شما نمیتوانید پدیدههای مشابه را در محیطهای مختلف اندازهگیری کنید " .
بن اسپرو بوم شناس از دانشگاه آدلاید و مایک لیدل متخصص شیمی زیست محیطی از دانشگاه جیمز کوک در کایرنز که هر دوی آنها بخش های دیگری از TERN را مدیریت میکنند، میگویند TERN پول کافی برای سر پا نگهداشتن همه این امکانات را در اختیار ندارد. اسپرو میگوید بحث و جدل درباره مزایای نظارت وسیع و پایش هدفمند سازنده نیست. اسپرو اضافه میکند: " هر دو سیستم برای درک محیط زیست ضروری هستند همچنین نظارت از راه دور توسط ماهوارهها نیز لازم است. نکته اساسی، کمبود منابع دولتی است " .
ترجمه: محسن حدادی
L-960531-01
دیدگاه تان را بنویسید