Iranian Agriculture News Agency

چگونه کشاورزی به تدریج برای محیط زیست مخرب شد

اولین شواهد در مورد کشاورزی در جنگل های استوایی در گینه نو یافت شده است، جایی که انسان ها در اوایل دوره زمین شناسی هولوسن سیب زمینی هندی، موز و تارو می کاشتند. تلاش های اولیه برای کشاورزی در جنگل های استوایی، که با شکار و جمع آوری تکمیل شده است، پیامدهای مهمی داشته است.

چگونه کشاورزی به تدریج برای محیط زیست مخرب شد

اولین شواهد در مورد کشاورزی در جنگل های استوایی در گینه نو یافت شده است، جایی که انسان ها در اوایل دوره زمین شناسی هولوسن سیب زمینی هندی، موز و تارو می کاشتند. تلاش های اولیه برای کشاورزی در جنگل های استوایی، که با شکار و جمع آوری تکمیل شده است، پیامدهای مهمی داشته است. بومی کردن گیاهان جنگلی و حیوانات توسط انسان، ازجمله سیب زمینی، فلفل قرمز، فلفل سیاه، انبه، موز و مرغ، اکولوژی های جنگل را تغییر داد و به آشپزی امروزی در جهان کمک مهمی کرد.

کشاورزی در جنگل

به گزارش ایانا از سایت "ساینس دیلی" در کل، زمانی که گروه ها، جنگل های استوایی بومی و استراتژی های کشاورزی مبنی بر گیاهان و حیوانات محلی را به کار گرفتند موجب آسیب مهم یا طولانی به محیط زیست نشدند. دکتر کریس هانت از دانشگاه جان مورز لیور پول و از نویسندگان یک پژوهش در این باره می گوید: "در حقیقت بیشتر جوامعی که وارد این زیستگاه ها شدند در آغاز تراکم جمعیت کمی داشتند و به نظر می آید سیستم های معیشتی را ایجاد کردند که با محیط زیست خاص آن ها هماهنگ بود."

با این حال هرچه شدت کشاورزی بیشتر می شد، به ویژه زمانی که شیوه های کشاورزی خارجی به جنگل های استوایی و محیط زیست های جزیره ای وارد شد، این تاثیرات بیشتر شد. زمانی که کشاورزان دانه های ارزن و گوساله ها را در ۲۴۰۰ سال پیش به جنگل های استوایی مناطق غربی و مرکزی آفریقا آوردند، فرسایش خاک اساسی و آتش زدن جنگل ها اتفاق افتاد. به طور مشابه، ۴۰۰۰ سال پیش در جنوب غربی آسیا مناطق وسیعی از جنگل های استوایی به دلیل کشت برنج و ارزن آتش زده شد و پاک سازی شد. برای مثال، افزایش تقاضا برای روغن نخل منجر به پاک سازی جنگل های استوایی شد تا فضایی برای کاشت نخل فراهم شود. هانت می گوید: "این شیوه ها که موجب پاک سازی بی حد و حصر، کاهش تنوع زیستی، ایجاد فرسایش خاک و قرار دادن مناطق مستعدتر در معرض آتش سوزی ها می شود، بعضی خطرهای بزرگ را که جنگل های استوایی با آن روبه رو هستند نمایان می کند."

این پژوهشگران هم چنین بر اهمیت منتشر کردن دانشی که از باستان شناسی به دست آورده اند به سایر رشته ها تاکید می کنند. با همکاری با یکدیگر این گروه ها می توانند به ایجاد درک بهتر از محیط های جنگل های استوایی و این که چگونه به بهترین شکل می توانند از آن ها محافظت کنند کمک می کنند.

اولین تحقیق درباره تاثیر جهانی انسان ها بر جنگل های استوایی دوران باستان نشان می دهد که حداقل ۴۵،۰۰۰ سال است که انسان ها با کار بر روی زمین و کشاورزی در حال تغییر دادن این زیست محیط ها هستند. این بررسی در مقابل دیدگاهی قرار می گیرد که می گوید جنگل های استوایی پیش از کشاورزی مدرن و صنعتی شدن محیط های طبیعی دست نخورده بوده اند. این مطالعه که اخیرا در مجله گیاهان طبیعی ( Nature Plants ) منتشر شده است دریافته است که در حقیقت انسان، از طریق تکنیک های مختلف؛ از سوزاندن کنترل شده بخش هایی از جنگل تا مدیریت گیاهان و حیوانات برای پاک سازی جنگل، تاثیر شگرفی بر اکولوژی چنین جنگل هایی در طی چند ده هزار سال داشته است. اگرچه مطالعات قبلی به تاثیرات انسان بر مناطق خاصی از جنگل های استوایی می پرداخت، این اولین تحقیق است که داده های تمام جهان را با یکدیگر ترکیب کرده است.

این مقاله که توسط دانشمندان بخش علوم تاریخ بشر موسسه ماکس پلانک، دانشگاه جان مورز ( john Moores ) لیورپول، دانشگاه کالج لندن و بخش شرق دور مدرسه فرانسوی منتشر شده است، سه فاز متفاوت از تاثیر انسان بر جنگل های استوایی را که بیشتر در رابطه با شکار و فعالیت های جمع آوری، فعالیت های کشاورزی در مقیاس کوچک و شهرک های شهری در مقیاس بزرگ است پوشش داده است.

تاثیرات بزرگ گروه های کوچک شکارچی- جمع آوری کننده

در زمان های بسیار قدیم گروه های شکارچی- جمع آوری کننده به نظر می آید مناطقی از جنگل های استوایی را سوزانده اند، به ویژه در جنوب غربی آسیا؛ تقریبا حدود ۴۵،۰۰۰ سال پیش. شواهدی مبنی بر فعالیت های جنگل سوزی مشابه در استرالیا و گینه نو وجود دارد. با پاک سازی بخش هایی از جنگل انسان ها قادر به ایجاد محیط های «حاشیه جنگل» بیشتری شدند که حیوانات و گیاهانی را تشویق به ماندن می کرد که انسان ها دوست داشتند آنها را بخورند.

با اینکه همچنان در مورد این مسئله بحث است اما هم چنین شواهدی مبنی بر اینکه این فعالیت های انسانی با انقراض جانوران غول آسا در اواخر دوره زمین شناسی پلیستوسین مانند تنبل زمینی غول آسا، ماستودون های جنگلی و جانوران کیسه دار بزرگی که به تازگی منقرض شده اند ارتباط داشته است وجود دارد. این انقراض ها تاثیر مهمی بر تراکم جنگل، توزیع گونه های گیاهی، مکانیزم های بازتولید گیاهان و چرخه زندگی در جنگل که تا امروز دوام آورده است داشته است.

مترجم: بهاران پدرام

انتهای پیام

دیدگاه تان را بنویسید