توسعه گاوداری در آمازون، عامل یک هشتم تخریب جنگل‌های جهان/ دومین عامل تولید دی‌اکسیدکربن شخم زدن، جنگل‌زدایی و کاهش پوشش گیاهی مراتع

برخی از گوشت خواران ادعامی کنند که طعم و مزه یک ساندویچ بیکن، ارزش هر گونه آسیب رساندن به موجودات و اکوسیستم را دارد! این در حالی است که بسیاری از ما از گوشت استفاده می کنیم اما شاید اصلا به چگونگی منبع تولید آن و عواقب اش توجهی نداشته باشیم.

به گزارش ایانا از سایت گاردین، البته بسیاری از گونه های دیگر جانوری هم از یک رژیم مبتنی بر گوشت پیروی می کنند . خوردن حیوانات توسط حیوانات دیگر بخش مهمی زنجیره غذایی است. اما انسان ها با خوردن بیش از اندازه از این ماده باعث تخریب این زنجیره شده اند.

این درحالی است که برخی از افراد به دلایل بهداشتی و سلامت از گوشت کمتری استفاده می کنند.

اما آماری از میران دام در سال های اخیر منتشر شده است؛ متوسط میزان طیور در جهان تقریبا 20 میلیارد است، به معنای دیگر برای هر نفر سه طیور وجود دارد. گاو جز نژاد پرجمعیت حیوانات مزرعه با میزان 1.4 میلیارد است و گوسفند و خوک در جایگاه بعدی با حدود یک میلیارد قرار دارند.

باید این را به یاد داشت که با افزایش حیوانات مزرعه میزان خوراک دام و آب مورد نیاز آن ها هم افزایش می یابد. تولید سویا، به طور عمده برای خوراک دام استفاده می شود ،به طوری که باعث شده تا اکوسیستم در آمریکای لاتین رو به نابودی برود. تولید دام اکثریت قریب به اتفاق از زمین های کشاورزی را اشغال کرده که می تواند به نابودی 50 درصد گونه های حیات وحش بینجامد.

اما چنانچه از میزان خوردن گوشت و فرآورده های لبنی کاسته شود ، می تواند یکی از بهترین راه های کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و حفاظت از تنوع زیستی باشد.

این نشخوارکنندگان یا علف خواران از دلایل تولید گاز متان، یک گاز گلخانه ای قوی هستند . بنابراین مزارع پرورش گاو مسئول تخریب مقیاس بزرگی از اکوسیستم هستند چراکه مراتع (استفاده از زمین) به طور مستقیم برای چرا و یا به طور غیر مستقیم برای خوراک دام استفاده می شوند. برای مثال ، گسترش و توسعه گاوداری در آمازون، مسئول یک هشتم از تخریب جنگل در سطح جهان در سال های اخیر بوده است.

بنابراین می توان گفت، گاو باعث آسیب رساندن گسترده ای به محیط زیست در بسیاری از نقاط جهان شده و چرای بیش از حد گاو، باعث تخریب خاک به ویژه در مناطقی که در معرض خشکسالی قرار دارند ، شده است.

این درحالی است که خاک بزرگترین منبع مبتنی بر کربن روی زمین است، به طوری که کربن را از طریق درختان و پوشش گیاهانی که پوسیده شده یا از بین می روند ، جذب می کند .

کاهش و از دست دادن کربن از طریق مواد شیمایی ، شخم زدن ، جنگل زدایی و کاهش پوشش گیاهی مراتع به عنوان دومین عامل تولید دی اکسید کربن پس از سوخت های فسیلی شناخته شده اند. این یک واقعیتی است که شاید کمتر نزد افراد شناخته شده باشد ؛ که خاک می تواند چهار بار بیش از همه درختان ، کربن را ذخیره کند.

اما چنانچه همچنان به تخریب خاک ادامه داده شود، تامین مواد غذایی جمعیت رو به رشد در آینده امکان پذیر نخواهد بود. بنابراین باید اولویت شماره یک ، خود را حفاظت از خاک، قرار دهیم .

این درحالی است که راه حل مرسوم برای این مسئله، کاشت تناوبی محصولات زراعی است. بدون استفاده از این روش، تولید محصولات کشاورزی هرچه بیشتر به مواد شیمیایی وابسته خواهد شد و استفاده بیشتر از آفت کش ها را برای کنترل علف های هرز، آفات و بیماری ، درپی دارد : که پیامد آن تولید گازهای گلخانه ای بیشتر است.

این نکته را باید یادآور شد، برخی حیوانات می توانند علاوه بر خوردن علف ، محصولات قابل کشت دیگر را که می تواند برای محیط زیست سودمند باشد ، بخورند- در عین حال کاهش میزان چرا می تواند اجازه دهد تا زمین مولد باقی بماند ، همچنین تشویق کشاورزان برای حفاظت از خاک و کاهش فشار بر روی زمین از دیگر راهکارها برای حفاظت از خاک است.

بنابراین بهتر است افرادی که گیاه خوار نیستند، به کاهش مصرف گوشت خود (عمدتا گوشت علف خواران) ، همراه با مواد غذایی فرآوری شده کمتر، روی آورده و از میوه و سبزیجات استفاده کنند.

ترجمه: فرحناز سپهری