آبیاری محصولات زراعی خاصی مخازن آب‌های زیرزمینی را تهدید می‌کند/ تجارت بین‌المللی مواد غذایی منابع آب‌های زیرزمینی را تخلیه می‌کند

تحقیقات اخیر نشان می دهد حدود 11 درصد از منابع آب های زیرزمینی تجدیدناپذیر در بخش آبیاری تجارت بین المللی مواد غذایی گنجانده شده است. دانشمندان در دانشگاه کالج لندن 1 و مؤسسه تحقیقات فضایی گادارد ناسا 2 دریافتند که پاکستان، هندوستان و ایالات متحده امریکا کشورهایی هستند که بیشترین میزان محصولات زراعی وابسته به سفره های آب های زیرزمینی تجدیدناپذیر را صادر می کنند.

به گزارش ایانا از وب سایت کشاورزی جهانی مطالعه ای در تاریخ 29 ماه مارس 2017 در مجله نیچر 3 منتشر شده که نشان می دهد محصولات زراعی خاصی از مخازن آب های زیرزمینی آبیاری می شوند که هرگز در طول حیات بشری قابل تجدید نخواهند بود و در جاهایی مصرف می شوند که این کشورها و تولیدات شان بیشترین تأثیر را بر این منابع می گذارند.

محققان با استفاده از داده های تجاری فائو برای محصولات کشاورزی هر کشور و ترکیب آن ها با یک مدل جهانی هیدرولوژیکی، به ردیابی منابع آبی برای تولید 26 گروه محصولات زراعی خاص پرداختند. نتایج این تحقیق نشان می دهد محصولاتی که از بیشترین مقدار منابع آب های زیرزمینی غیرقابل تجدید استفاده می کنند عبارتند از: برنج (29%)، گندم (12%)، پنبه (11%)، ذرت (4%) و لوبیای سویا (3%). دو سوم از موادغذایی صادراتی وابسته به آب های زیرزمینی تجدیدناپذیر در پاکستان تولید می شود (29%) که این میزان برای ایالات متحده 27% و هندوستان 12% است. در این کشورها میزان محصولات تولیدی صادراتی که از آب های زیرزمینی تجدید ناپذیر استفاده می کنند در بین سال های 2000 تا 2010 میلادی به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافته است. در هندوستان، در این بازه زمانی میزان صادرات این محصولات دو برابر شده است. این میزان در پاکستان تا 70 درصد و در ایالات متحده تا 57 درصد افزایش یافته است.

بر طبق یافته های محققان، واردکنندگان عمده این محصولات کشورهای امریکا، ایران، مکزیک، ژاپن، عربستان سعودی، کانادا، بنگلادش، انگلستان، عراق و چین هستند. این کشورها از صادرکنندگان اصلی در سال 2000 به واردکنندگان اصلی در سال 2010 تبدیل شده اند. نویسنده اصلی این مقاله کارول دالین (Carole Dalin) از دانشگاه کالج لندن می گوید: "این کشورها نه تنها خودشان، که شرکای تجاری شان نیز تجربه تخلیه آب های زیرزمینی را دارند." همچنین او می گوید:"مردم باید آگاه باشند هنگامی که این نوع موادغذایی صادراتی را مصرف می کنند می توانند در هرجایی بر محیط زیست تأثیر بگذارند." مطالعات اخیر هشدار می دهد کشورهایی که صادرکننده و واردکننده محصولات وابسته به منابع آب های زیرزمینی تجدیدناپذیر هستند در معرض خطر از دست دادن این محصولات و مزایای شان در آینده هستند.

مایکل پوما (Michael Puma) نویسنده همکار این مقاله ذرت وارداتی ژاپن از امریکا را مثال می زند: "از دیدگاه ژاپن مسئله مهم آن است که بداند آیا این ذرت ها از منابع پایدار آبی تولید شده اند یا خیر؟ زیرا ما باید تصور کنیم که اگر در طولانی مدت منابع آب های زیرزمینی به مقدار بسیار زیادی کاهش یابد، امریکا برای تولید این محصول با سختی بسیاری مواجه خواهد شد."

محققان می گویند که نتایج تحقیقات شان می تواند به تلاش های دستیابی به هدف بهبود استفاده پایدار از منابع آب و تولید مواد غذایی کمک کند. تصمیم گیرندگان و کشاورزان داخلی نیاز به اتخاذ راهکاری در استفاده از منابع آب های تجدیدناپذیر دارند تا تعادلی بین نیازهای تولیدی کوتاه مدت و پایداری بلند مدت را برقرار کنند. این مطالعه راه حل های کاهش میزان تخلیه آب های زیرزمینی را فهرست می کند که شامل راهکارهای ذخیره آب در کشورهای تولید کننده محصولات مانند بهبود راندمان آبیاری و پرورش بیشتر محصولات مقاوم به خشکی همراه با اقداماتی نظیر تنظیم پمپاژ آب های زیرزمینی است.

ترجمه: مهشید جلالیان

پی نوشت:

1. London Collage University

2. NASA's Goddard Institute

3. Nature Magazine