گرمایش جهانی رسوب نیتروژن در دریاچههای نیمکره شمالی را افزایش میدهد
تشدید بلوم جلبکی در آبهای بخش شمالی کره زمین
واکنش دریاچههای نیمکره شمالی زمین به رسوب نیتروژن، به شدت به میزان مواد آلی کربندار هر دریاچه بستگی دارد. رسوب نیتروژن ناشی از فعالیتهای انسانی میتواند به افزایش تولید فیتوپلانکتونها (شکوفایی جلبکی) منجر شود. پیشبینی میشود افزایش این رسوبات در آینده با گرمتر و مرطوبتر شدن آب و هوا در ارتباط باشد. این پیشبینی با توجه به نتایج تز پایاننامه در دانشگاه اومئو سوئد بهدست آمده است.
واکنش دریاچههای نیمکره شمالی زمین به رسوب نیتروژن، به شدت به میزان مواد آلی کربندار هر دریاچه بستگی دارد. رسوب نیتروژن ناشی از فعالیتهای انسانی میتواند به افزایش تولید فیتوپلانکتونها (شکوفایی جلبکی) منجر شود. پیشبینی میشود افزایش این رسوبات در آینده با گرمتر و مرطوبتر شدن آب و هوا در ارتباط باشد. این پیشبینی با توجه به نتایج تز پایاننامه در دانشگاه اومئو سوئد بهدست آمده است.
به گزارش ایانا از شبکه اخبار محیط زیستی، افزایش جهانی رسوب نیتروژن غیرآلی از طریق احتراق سوختهای فسیلی، کودها و جنگلها به شدت در چرخه طبیعی نیتروژن مداخله میکند. شبکه مواد غذایی دریاچههای نیمکره شمالی، در طول تاریخ تا کنون مقدار رسوب نیتروژن کمی را دریافت میکردند. انتظار میرود این مناطق بهویژه با افزایش دسترسی به نیتروژن غیر آلی، به این تغییرات حساستر شوند. بهطور همزمان، تغییرات جهانی بهواسطه گرم شدن کره زمین، افزایش بارش و کاهش رسوب سولفات موجود در اتمسفر، در حال افزایش بارگذاری کربن آلی در سیستمهای آبی نیمکره شمالی است.
هرچند، آزمایشات بر روی همه دریاچههای مورد مطالعه نشان میدهد عواقب افزایش نیتروژن غیرآلی و در دسترس بودن کربن آلی بر تولید و ساختار شبکه غذایی در دریاچههای شمالی تا کنون ناشناخته مانده است.
برای اطلاع از تاثیر افزایش نیتروژن، دانشگاه اومئو از سوئد، بر روی میزان این ماده در شش دریاچه در شمال این کشور طی سه سال مطالعه کرده است. این دریاچهها بهطور طبیعی دارای غلظتهای متفاوتی از نیتروژن بودند، دو دریاچه روشن با سطوح کم کربن آلی، دو دریاچه با سطوح متوسط و دو دریاچه قهوهای با سطح بالای کربن، مورد مطالعه قرار گرفتند.
نیترات در همه این دریاچهها بهوضوح باعث افزایش تولید فیتوپلانکتونها و زیست تودهها شده بود. با این حال تحقیقات نشان داد که این اثر نیتروژن با افزایش محتوای کربن آلی ناشی از کاهش نور، نسبت دارد.
به عقیده آن دیرینگ، دانشجوی مطالعه کننده این طرح، نتایج بسیار جالب توجه است. چرا که نشان میدهد واکنش شبکه غذایی دریاچههای شمالی به رسوب نیتروژن به شدت به غلظت کربن آلی در هر دریاچه مرتبط است و این بدین معناست که تغییرات جهانی و اثرات آن بر چرخه جهانی کربن میتواند در رسوب نیتروژن در این دریاچهها تاثیر بگذارد.
پرسش دیگر مطرح شده در این پایان نامه این بود که چگونه رسوب نیتروژن ممکن است بر مصرفکنندگان فیتوپلانکتونها و ساختار شبکه غذایی اثر بگذارد. جالب اینجاست که واکنش مصرفکنندگان (مانند زئوپلانکتونها) به افزایش نیتروژن نیز با توجه به میزان کربن آلی در هر دریاچه متفاوت است.
بهویژه در دریاچههای روشن (با کربن آلی کمتر)، فیتوپلانکتونها با نیتروژن ازدیاد پیدا میکنند ، ولی کیفیت مواد غذایی برای برای زئوپلانکتونها خیلی کم میشود. در نتیجه با اینکه منابع غذایی با افزایش نیتروژن زیاد شده است، کیفیت مواد غذایی کاهش یافته و منجر به کاهش رشد مصرفکنندگان و انتقال انرژی کمتر در زنجیره غذایی میشود. در دریاچههایی با کربن آلی زیاد، کیفیت مواد غذایی به همان میزان دریاچههای روشن (با کربن آلی کمتر) کاهش نیافته است و شبکه غذایی به وضوح انعطاف بیشتری با افزایش نیتروژن دارد.
بهطور خلاصه، نتایج این پایان نامه نشان میدهد که هر گونه تغییر و افزایش در میزان نیتروژن غیرآلی، میتواند بر شبکههای مواد غذایی در دریاچههایی با میزان کربن آلی کمتر تأثیر بگذارد./
ترجمه: شهره صدریخانلو
L-951119-02
دیدگاه تان را بنویسید