ایانا از اهمیت رعایت اصول علمی مدیریت پرورش گزارش می‌دهد:
تحلیل مقایسه‌ای هزینه تولید مرغ در ایران و دیگر کشورها
این روزها با وجود افزایش قیمت مرغ در بازار، تولیدکنندگان اصرار دارند که قیمت تمام‌شده همچنان بالا است و ضررهای اقتصادی پشت هم تلنبار می‌شود. البته خسارت‌های تحمیل شده به این قشر، تنها مربوط به اکنون نیست و چندسالی است که ادامه دارد، به‌طوری‌که...
خبرگزاری کشاورزی ایران (ایانا) - وحید زندی‌فخر:
این روزها با وجود افزایش قیمت مرغ در بازار، تولیدکنندگان اصرار دارند که قیمت تمام‌شده همچنان بالا است و ضررهای اقتصادی پشت هم تلنبار می‌شود. البته خسارت‌های تحمیل شده به این قشر، تنها مربوط به اکنون نیست و چندسالی است که ادامه دارد، به طوری که طبق استدلال کارشناسان، هزینه‌های تولید با قیمت فروش مرغ زنده درب مرغداری همخوانی نداشته و به عبارتی در بیشتر مواقع، وزنه خرج سنگین‌تر از دخل بوده است.
آخرین گزارش‌های آماری که نرخ نهاده‌ها و قیمت تمام‌شده تولید در ایران و برخی کشورهای پیشرو در تولید گوشت مرغ را به نمایش می‌گذارد، مربوط به سال 2013 می‌شود؛ همان سالی که پرورش‌دهندگان بین یک‌هزار تا یک‌هزار و 500 تومان به ازای فروش هر کیلوگرم مرغ زنده ضرر می‌کردند. به‌طوری‌که مدیرعامل اتحادیه سراسری مرغداران گوشتی آن زمان گفته بود: "تنظیم بازار و سازمان حمایت تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان نیز بر این باورند که قیمت واقعی تولید هر کیلوگرم مرغ گوشتی بیش از قیمت خرید تضمینی آن است، اما حاضر به اعمال نرخ واقعی برای خرید از تولیدکنندگان نیستند که این امر اجحاف به تولیدکنندگان این صنعت خواهد بود."
طبق برآوردهای آنجام شده در آن سال، قیمت خوراک در اتحادیه اروپا و روسیه به ازای هر کیلوگرم، 16 هزار و 230 ریال و در ایران 15 هزار و 100 ریال بوده است. به عبارتی، نرخ این نهاده در ایران که اصلی‌ترین عامل تولید قلمداد می‌شود، هفت درصد پایین‌تر است. البته در این میان، آرژانتین با قیمت 11 هزار و 361 ریال، رکورددار کمترین میزان قیمت خوراک است.
از طرفی جوجه یک‌روزه نیز که همان سال در ایران 11 هزار و 759 ریال قیمت داشت، 16 درصد از اتحادیه اروپا و 15 درصد از روسیه ارزان‌تر برآورد می‌شود. به عبارتی تا اینجای کار و در تأمین مهم‌ترین نهاده‌ها در مقایسه با این دو تولیدکننده، همه چیز به نفع تولیدکنندگان ایرانی است، زیرا قیمت جوجه یک‌روزه در اروپا 14 هزار و 52 و در روسیه 13 هزار و 795 ریال بوده و البته در این قسمت نیز آرژانتین با نرخ 10 هزار و 250 ریالی این نهاده، به‌عنوان پرچمدار ارزان‌ترین جوجه یک‌روزه در جدول ارائه‌شده میان هشت کشور، دیده می‌شود.
اما از این مرحله به بعد، ورق به زیان پرورش‌دهندگان ایرانی برمی‌گردد و هزینه کل تولید هر کیلوگرم مرغ زنده ایران در مقایسه با اروپا، آمریکا، آرژانتین و روسیه سبقت گرفته و به 46 هزار و 352 ریال می‌رسد. این در حالی است که عدد حاصله با اختلاف 317 تومانی نسبت به اتحادیه اروپا و 411 تومانی نسبت به روسیه به ازای هر کیلوگرم به چشم می‌خورد.
از طرف دیگر، هزینه نیروی کار در اروپا یک‌هزار و 452 و در روسیه 299 ریال تخمین زده شده که باز در مقایسه با ایران، بسیار کمتر است، زیرا این هزینه برای کشور ما سه‌هزار و 104 ریال است که خود به‌صورت بالقوه، هزینه تمام‌شده را در جداول مقایسه‌ای بالا می‌برد. تمام این اتفاقات در حالی است که سایر هزینه‌های متغیر و همچنین آماده‌سازی و نگهداری سالن‌ها به اندازه 30 تا 50 تومان در سال به ازای هر واحد نسبت به اتحادیه اروپا کمتر است، اما در عوض، هزینه مصرف دان برای تولید هر کیلوگرم مرغ زنده، در ایران بیشتر بوده و به 32 هزار و 372 ریال می‌رسد. در حالی که همین هزینه در اتحادیه اروپا 28 هزار و 616 و روسیه 29 هزار و 214 ریال است؛ بنابراین با نگاهی اجمالی به موضوع پیش رو و با توجه به نرخ پایین‌تر خوراک در ایران نسبت به کشورهای اروپایی و روسیه، به‌نظر می‌رسد عامل دیگری در بالا رفتن ستون هزینه‌های مصرف دان ایران، در میان کشورهای گفته‌شده مؤثر باشد. به عبارتی، تعداد روزهای بیشتر نگهداری و همچنین ضریب تبدیل پایین در کشور، منحنی هزینه‌ها را به سمتی کشیده که قیمت تمام‌شده مرغ در ایران در مقایسه با اتحادیه اروپا هفت درصد و روسیه 10 درصد بیشتر تخمین زده شود. این در حالی است که اختلاف مورد نظر، در برابر آرژانتین به 47 درصد می‌رسد.
همان‌طور که گفته شد میزان ضریب تبدیل را نیز نباید از نظر دور داشت. اتحادیه اروپا با بیشترین ضریب تبدیل (1.76 درصد) بعد از تایلند در تبدیل دان به گوشت سفید پیشرو است، اما ایران با 2.09 درصد در آخرین رده قرار گرفته و آرژانتین نیز با ضریب تبدیل 1.95 در جایگاهی قبل از ایران قرار می‌گیرد؛ بنابراین باید یکی دیگر از دلایل بالا رفتن هزینه‌ها را در همین مسئله جست‌وجو کرد. ضمن اینکه وزن زنده به‌طور تقریبی در زمان کشتار، در اتحادیه اروپا 2.28 و در ایران 2.66 کیلوگرم است، این در حالی است که روسیه با وزن 2.10 کیلوگرم مرغ‌های خود را به کشتارگاه می‌فرستد. وزن‌هایی که برای مرغ زنده در هنگام کشتار برآورد شده، نشان می‌دهد که این عدد در ایران نسبت به کشورهای بزرگ تولیدکننده مرغ، بیشتر بوده و از این بابت، هزینه‌های نگهداری و مصرف دان نیز به تناسب آن بالا رفته است. در حالی که مطالعات انجام گرفته، حاکی از آن است که اگر دوره پرورش از 56 روز به 42 روز تقلیل یابد، نه تنها ضریب تبدیل غذایی به 1.85 درصد خواهد رسید، بلکه به اعتقاد کارشناسان، کشتار در این سن، بالاترین سود را نصیب مرغدار می‌کند.
البته نباید فراموش کرد که در صورت کاهش سن کشتار به 42 روز، مصرف دان نیز کاهش یافته و میزان صرفه‌جویی اقتصادی برای تولید حدود دو میلیون تن گوشت مرغ، به بیش از 759 میلیارد تومان می‌رسد؛ ضرری که با احتساب تورم در سال جاری، بسیار بیش از اینها است.
بر همین اساس، به‌نظر می‌رسد ضررهای هنگفتی که تولیدکنندگان از آن دم می‌زنند، راهکاری جز کاهش تعداد روزهای پرورش و اقدامات علمی برای بهبود ضریب تبدیل خوراک ندارد؛ آن هم با توجه به تولید مازاد مرغ که در کشور سایه افکنده و باریکه راه صادرات نیز، قطع و وصل می‌شود.
قطعاً این خسارت‌ها در سال جاری با توجه به افزایش قیمت جوجه یک‌روزه به یک‌هزار و 600 تومان و سیر صعودی نرخ دان نسبت به سال گذشته، بیشتر و ملموس‌تر شده است؛ بنابراین لازم است که تولیدکنندگان در رعایت اصول علمی مدیریت پرورش و نزدیک کردن وزن کشتار به استانداردهای جهانی، حداقل از شدت خسارت کاسته و هزینه‌های لجام گسیخته را به‌گونه‌ای مهار کنند./
V-950426-01
دیدگاه تان را بنویسید