صدا و سیمای کشاورزان در شبکه ملی

رئیس جدید سازمان صدا و سیما طی هفته گذشته به‌طور رسمی کار خود را آغاز کرد. او طی ریاست حداقل پنج ساله خود وارث مطالبات به جا مانده اقشار، اصناف و گروه‌های گوناگون جامعه مخاطبان و گیرندگان پیام‌های رسانه ملی است. بی‌شک همه از رئیس جدید صداوسیما انتظار دارند تحولاتی مثبت و سانده‌ای را در طی دوره مدیریت وی در مهم‌ترین سازمان تأثیرگذار در عرصه‌های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی کشورمان شاهد باشند. جدا از بحث‌های سیاسی و جناحی و گاه تنش‌زا میان مدیران صدا و سیما که در سونگری از آن دولت و کم‌لطفی از این دولت همواره مطرح بوده است؛ اما آنچه همه به آن اذعان دارند این موضوع است که صداوسیما باید در خدمت مردم و پشتیبان دولت بر آمده از رأی اکثریت مردم باشد؛ هرچند این بدان مفهوم نیست که رسانه ملی از نقد و نظارت بر عملکرد دولتمردان تهی باشد.

نگارنده این یادداشت در شروع به کار رئیس سابق صداوسیما یادداشتی با عنوان "کشاورزان و هزارتوی صداوسیما!" در خبرگزاری ایانا (21 آبان‌ماه 93) منتشر کرد و در آن به ضرورت ایجاد یک شبکه مسقل برای کشاورزان با عنوان "شبکه کشاورز" اشاره کرد؛ با این حال آنچه بیشتر در این یادداشت در صدد طرح آن هستیم اشاره کوتاه و فهرست‌گونه به ضرورت توجه به مطالبات یک قشر زحمت‌کش و پرتلاش در عرصه تأمین امنیت غذایی کشور یعنی بهره‌برداران و تولیدکنندگان در حوزه کشاورزی کشور از صداوسیما است. جناب علی عسگری که در کارنامه فعالیت خود عناوین و پست‌های بسیار متنوع را در رسانه ملی به عهده داشته به نیکی می‌داند که در همین کشورهای نزدیک خودمان چه میزان از حجم برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی در موضوع کشاورزی تولید و پخش می‌شود. رؤسای قبلی نیز طی مدیریت چندساله خود به بسیاری از کشورهای دور و نزدیک سفر کرده بود و حتماً شاهد پخش برنامه‌های متنوع کشاورزی از رسانه‌های دیداری و شنیداری آنها بوده است. در همین ترکیه همجوار و هم‌مرزمان چهار شبکه اختصاص به پخش برنامه‌های گوناگون کشاورزی دارد؛ این در حالی است که بخش کشاورزی کشورمان سهم بسیار ناچیزی از برنامه‌های رسانه ملی را به خود اختصاص داده است؛ بخشی که امنیت غذایی کشور را باید تأمین کند. راه‌اندازی کانال یا شبکه برای بخش کشاورزی بنا به دلایل زیر یک ضرورت است:

1- بدون تردید بخش کشاورزی وظیفه تأمین امنیت غذایی متکی بر تولید داخلی با استفاده علمی و کارآمد از منابع آب و خاک و حفاظت از منابع طبیعی را به عهده دارد. ضرورت راه‌اندازی کانال یا شبکه برای بخش کشاورزی را باید از چشم‌انداز نیاز کانون‌های تولیدی بخش کشاورزی آغاز کرد؛ بخشی که 20 درصد نیروی شاغل، مولد و تلاشگر را در خود جای داده است.

2- تلویزیون یکی از رسانه‌های ارتباط جمعی به‌شمار می‌رود که توان ارسال پیام برای خیل کثیری از مخاطبان را در آن واحد دارد، در این راستا بخش‌های مختلف می‌توانند از قابلیت‌های این رسانه برای برقراری ارتباط با ذی‌نفعان استفاده کنند که بخش کشاورزی نیز از این قاعده مستثنی نیست. بخش کشاورزی با گستره بسیار وسیع در کشور باید بتواند کانالی مناسب برای ارتباط دائمی با کشاورزان و بهره‌برداران بخش را انتخاب و از آن در جهت دستیابی به اهدافش بهره‌گیری کند.

3- وجود کانال سراسری برای بخش کشاورزی باعث آشنایی کشاورزان نقاط مختلف کشور با توانمندی‌های سایر کشاورزان در استان‌های دیگر و نیز دریافت تجارب موفق جهانی شده و زمینه را برای افزایش تجارب و بهره‌وری به‌ویژه در ترویج یافته‌های جدید، معرفی ایده‌ها و دستاوردهای نو و تجاری‌سازی بسیاری از نتایج پژوهشی و تحقیقاتی و اقتصادی کردن بخش کشاورزی در کشور فراهم می‌سازد.

4- بررسی تجربه‌های موفق بسیاری از قطب‌های کشاورزی در حوزه‌های جغرافیایی گوناگون با سطح اقتصادی کاملاً متفاوت نظیر کانادا، نیوزیلند، آمریکا، برزیل، آرژانتین، دانمارک، فرانسه، رومانی و نیز کشورهایی نظیر چین و پاکستان نشان می‌دهد توجه به نقش رسانه در حفظ و بالا بردن سطح و جایگاه این بخش حیاتی عملاً مورد تأکید قرار داشته و منافع حاصل از این موضوع در حفظ بازارهای تجاری و زنده نگاه داشتن این بخش استراتژیک چنان است که حضور اسپانسرها با هدف حفظ و پایدارسازی این منافع آنان را در حمایت از شبکه‌های مستقل کشاورزی و روستایی شائق و پابرجا نگاه می‌دارد.

5- از آنجا که جوامع کشاورزی و روستایی به‌عنوان یک جامعه زنده و حیاتی است، بنابراین در این نوع شبکه‌های تلویزیونی تنها نقش تولید پررنگ نبوده، بلکه سایر بخش‌های زتدگی این جوامع نیز نظیر سرگرمی، روش زندگی روستایی، مسابقات و... دارای جایگاه مناسبی است./

K-950304-01