گلایه های رییس کمیسیون کشاورزی اتاق تهران از کانون انجمن های صنایع غذایی
شاهرخ ظهیری، بنیانگذار مجموعه صنایع غذایی «مهرام» از جمله پیشگامان صنعت غذا به شمار می‌رود که به رغم سال‌ها حضور در عرصه تولید و فعالیت‌های تشکلی، دمی از حرکت باز نمی‌ایستد و همواره به مثابه یک پدر دغدغه این صنعت را دارد و شاید به حق لقب پدر صنعت غذا عنوانی شایسته او باشد. به رغم کسالتی که در یکی دو ماه گذشته با آن دست و پنجه نرم کرد، در یکی از واپسین روزهای دومین فصل پاییز و درست چند هفته پس از انتخابات اتاق ایران و روسیه پای صحبت‌های مسوول تشکل اتحادیه اتاق‌های مشترک بحر خزر و رییس کمیسیون کشاورزی و صنایع غذایی اتاق تهران نشستیم که ماحصل آن در ادامه می‌آید:
طی چند ماه گذشته بازار جدیدی به روی صنعت غذای ایران گشوده شد، به نام بازار روسیه، با توجه به حضور بیش از 3 دهه‌ای جنابعالی در اتاق ایران و روسیه چه ارزیابی از این بازار دارید؟
بالغ بر 35 سال است که در بازار روسیه حضور دارم، در طی این سال‌ها به این نتیجه رسیده‌ام که این بازار با بازارهای مشابه تفاوت‌های بسیار دارد و حضور در این بازار نیازمند رعایت تکنیک‌های خاصی است و اگر امروز علاقمند به همکاری با این کشور در زمینه صنایع غذایی هستیم، باید به ابزارهای لازم برای حضور موفق دراین بازار مجهز شویم. نکته مهم این است که صنایع غذایی ایران اگر بتواند با تاکتیک مناسب وارد این بازار شود تا سال‌های سال ماندگار خواهد بود، چراکه به کیفیت و مرغوبیت تولیدات صنایع غذایی خودمان ایمان داریم. هم‌اکنون در بازار روسیه محصولات مرغوب‌تر از کالاهای ایرانی وجود ندارد و اگر بتوانیم با تاکتیک روس‌ها وارد این بازار شویم و قراردادهای لازم را منعقد کنیم و از سوی دیگر انجمن‌ها و اتحادیه‌های صادراتی داخلی بتوانند کالاها را مطابق با خواسته‌های آنها ارایه دهند، حضور موفق صنایع غذایی در این بازار تضمین شده است.
چه ارزیابی از حضور فعلی صنعت غذا در این بازار دارید؟
متاسفانه با وجود چراغ سبز روس‌ها هنوز نتوانسته‌ایم آنطور که باید و شاید وارد بازار روسیه شویم و هنوز هم مطابق با رویه‌های گذشته در این بازار حاضر هستیم. من به همراه یکی از همکاران، مسوولیت کنفرانس اتاق‌های مشترک ایران و کشورهای حوزه بحر خزر را از 14 سال پیش بر عهده دارم که در این تشکل از 14 سال پیش مشکلات و مسایل مقرراتی تجاری فیمابین تجار کشورهای عضو را مرتفع می‌سازیم که متاسفانه بنده در این دوره انتخابات اتاق ایران و روسیه رای لازم را نیاوردم که بتوانم معضلات را از طریق این کنفرانس پیگیری کنم. در این رابطه شاید لازم باشد این گلایه را از فعالان صنایع غذایی داشته باشم که همکاری لازم با من را در این انتخابات نداشتند و شاید همین تفرقه در صنعت غذا باعث بروز چنین نتایجی باشد.
مگر در صنایع غذایی تفرقه وجود دارد، به هر حال در هر انتخاباتی گروهی پیروز و گروهی بازنده می‌شوند؟
به اعتقاد من اگر انجمن‌ها و اتحادیه‌ها و کانون همه زیر یک سقف بودند، بسیاری از اتفاقاتی که هم‌اکنون در این صنعت رخ می‌دهد، به وقوع نمی‌پیوست. حیف است قابلیت‌های صنعت غذا به دلیل اختلاف سلیقه‌ها از بین برود.
چه مباحثی هم‌اکنون توسط تشکل‌های فعلی روی زمین مانده که از زائل شدن فرصت‌های صنعت غذا سخن به میان می‌آورید؟
هم‌اکنون موضوع معافیت‌های صنعت غذا از انواع مالیات به‌خصوص مالیات بر ارزش افزوده مانند سایر کشورها مطرح است، اما تشکل‌های صنعت غذا بی‌توجه به این مورد مهم هستند و با توجه به نقش مهمی که صنعت غذا در سلامت جامعه ایفا می‌کند باید این معافیت پیگیری شود. در زمینه قیمت‌گذاری با توجه به اجرای انتزاع باید تشکل‌های صنایع غذایی از جهاد کشاورزی پیگیری کنند، همانگونه که محصولات کشاورزی از قیمت‌گذاری معاف است، تولیدکنندگان صنایع غذایی هم به عنوان صنایع تبدیلی کشاورزی باید معاف باشند که متاسفانه به دلیل تفرقه‌های موجود میان تشکل‌های صنایع غذایی پیگیری چنین معضلات مهمی به خوبی انجام نمی‌شود و امیدواریم با اتحاد دوباره تشکل‌ها روز به روز از مسایل مبتلا به صنعت غذا کاسته شود.
در انتخابات اخیر اتاق ایران و روسیه چه گروهی وارد شده‌اند؟
خوشبختانه گروهی از اتاق‌های شهرستان‌هایی که با روسیه کار می‌کنند وارد اتاق ایران و روسیه شده‌اند. از کانون انجمن‌های صنفی صنایع غذایی هم به جای بنده، کاوه زرگران وارد این اتاق شده است.
برخلاف نظر جنابعالی، کانون انجمن‌های صنفی صنایع غذایی بارها اعلام کرده که اختلافی میان تشکل‌ها وجود ندارد،دراین رابطه چه نظری دارید؟
اگر واقعا اینگونه است از کانون انجمن‌های صنفی صنایع غذایی می‌خواهم یک دعوت عمومی از همه تشکل‌ها انجام دهند تا همه با یک سازمان بیعت کنند و سیاست واحد صنعت غذا را پیگیری کنند. نباید کانون خود را برآیند همه تشکل‌های موجود بداند، درحالیکه برخی انجمن‌ها خو را همسو با کانون انجمن‌های صنفی صنایع غذایی فعلی نمی‌دانند. درواقع اگر کانون یک فراخوان عمومی انجام دهد معلوم خواهد شد که چه تشکل‌هایی حضور دارند و چه انجمن‌هایی غایب هستند. اعتقاد دارم حضور فردی نظیر دکتر سید محمد حسینی برای اتحاد دوباره صنعت غذا می‌تواند بسیار مثمر ثمر باشد. چراکه تشکل‌های صنایع غذایی در این مقطع نیاز مبرمی به حضور فراکسیونی نظیر فراکسیون صنایع غذایی مجلس دارند تا بتوانند مطالبات کلان خود را پس از انتزاع پیگیری کنند. درواقع حضور دوباره دکتر حسینی و احیای فراکسیون صنایع غذایی مجلس از الزامات امروز انجمن‌های صنایع غذایی برای پیگیری مطالباتشان خواهد بود.
هم‌اکنون چه مطالباتی از صنایع غذایی مورد پیگیری قرار نمی‌گیرد؟
هنوز هم معضل سرمایه در گردش واحدها در فصل خرید محصولات کشاورزی پابرجاست. قانون نظارت بر مواد غذایی سال‌هاست به رغم پیگیری‌های انجام شده در کمیسیون بهداشت مجلس خاک می‌خورد، اما متاسفانه کانون هیچ توجهی به این مساله ندارد.
آیا به کانون اعلام کرده‌اید و پیگیری نشده است؟
بله، بارها اعلام کرده‌ایم و حتی یک جلد از قانون را برایشان ارسال کرده‌ایم. قانونی که بیش از 2 سال روی آن کار کرده‌ایم، هم‌اکنون در حال خاک خوردن است و غفلت از اینگونه مسایل درد امروز ماست. با هیچ فرد و گروهی مشکل نداریم، اما اعتقاد داریم کارهای بسیاری در صنعت غذا وجود دارد که روی زمین مانده است.
منبع: اقتصاد سبز
دیدگاه تان را بنویسید