مصاحبه خواندنی و جالب ایانا با آشپز تیم ملی فوتبال

به‌راحتی می‌توان احساس تعصب و علاقه او را به تک‌تک بازیکنان تیم ملی فوتبال، از نگاه پدرانه‌اش خواند. احساسی که حاصل 15 سال همراهی با اعضای تیم ملی در دیدارهای رسمی و میادین بین‌المللی است. غم‌انگیزترین خاطره‌ای که از این سال‌ها به یاد دارد، دیدن اشک ناکامی شاگردان برانکو در جام جهانی آلمان (سال 2006) است. در شرایط رقابت‌های ورزشی، تمام اعضاء تیم -اعم از بازیکنان، کادر فنی و تدارکات- چشم به ساق بازیکنانی دوخته‌اند که استقامت آنها در روز مسابقه، منوط به تلاش و همکاری همه اعضاء و از آن جمله پزشک و آشپز اعزامی تیم نیز هست. ابوالفضل جمشیدی، آشپز تیم ملی فوتبال که البته در سایر عرصه‌های بین‌المللی مثل دیدارهای اخیر استقلال با بوریرام تایلند و اف‌سی سئول کره جنوبی همراه آبی‌پوشان بود، در گفتگویی صمیمانه با نگارنده در مورد نوع کارش و نحوه پختن غذا برای ملی‌پوشان سخن گفت: بر اساس یک روال منظم و حساب‌شده، ابتدا میز غذا برای بازیکنان چیده می‌شود و پس از اینکه آنها غذایشان را میل کردند، کادر فنی و تدارکات وارد غذاخوری می‌شوند. البته - به گفته جمشیدی - در این زمینه، دستورالعمل‌های حساب‌شده‌ای با مشاوره پزشک تیم ابلاغ شده است که آشپز تیم هم می‌کوشد آن را موبه‌مو اجرا کند. آشپز با سابقه تیم ملی که در بازی‌های رسمی، بدون هیچ دستیاری برای حدود 50 نفر از دست‌اندرکاران تیم ملی، آشپزی می‌کند - و البته این موضوع را مایه مباهات می‌داند- درباره دستوراالعمل های غذایی بازیکنان در روزهای مسابقه برایمان حرف می‌زند و می‌گوید: در حین مسابقات نکات متعدد و مهمی باید رعایت شود. به‌طور نمونه، در روز بازی از هیچ ادویه‌ای -حتی به میزان اندک- در غذای ملی‌پوشان استفاده نمی‌کنیم تا مبادا فشار خون آنها در جریان مسابقه دچار نوسان شود. همچنین این رژیم در مورد روغن غذا نیز رعایت می‌شود، تا آنجا که در غذای ملی‌پوشان از روغن نیز خیلی کم -که آن هم روغن زیتون است- استفاده می‌شود. کمااینکه به گفته جمشیدی، ملی‌پوشان در روز بازی، از خوردن هرگونه خورش نیز منع هستند و آشپز تیم ملی، در کنار انواع کباب، باید برای آنها اسپاگتی و پوره سیب‌زمینی طبخ کند. او دلیل این رژیم غذایی را برخورداری این دو خوراک از نشاسته فراوان می‌داند چرا که این غذاها کمک‌حال دوندگانی است که حداکثر فشار را در جریان مسابقه به زانوهای خود وارد می‌سازند.

جمشیدی، از رفتار و قدردانی تک‌تک بازیکنان تیم ملی نسبت به دست‌پختش خوشحال است و در پاسخ به پرسش ما که آیا بچه‌های تیم ملی او را دوست دارند، اظهار می‌کند: "اینکه بچه‌های تیم ملی من را دوست دارند یا نه باید خودشان پاسخ دهند؛ اما من برخورد دوستانه و محترمانه آنها را مبنا قرار می‌دهم و با این حساب فکر می‌کند که آنها نیز مرا دوست دارند، تا آنجا که چندی پیش، در جریان یک اردوی خارجی، فقط به خاطر خواست آنها (در دوره سرمربی‌گری همین آقای کارلوس کی‌روش) من را از تهران به اردویی در اندونزی فرا خواندند تا غذای باب طبع آنها را پخت کنم. اردویی که مسئولان قصد داشتند در آن به غذای میزبان اعتماد کنند و به همین دلیل ابتدا من نرفتم، اما وقتی ملی‌پوشان نتوانستند غذای آنها را بخورند، من به آنجا رفتم و با همکاری سفیر ایران در اندونزی، به فوریت تمام مواد اولیه مورد نیاز تهیه و غذا مطابق با ذائقه ایرانی طبخ شد."

این آشپز 75 ساله و کارکشته تیم ملی -با وجود توصیه پزشک برای پرهیز از شرایط پراسترس آشپزی در تیم ملی- می‌گوید: "افتخار همراهی ملی‌پوشانی که من در روابط خود با آنان به هماهنگی و صمیمیت خوبی رسیده‌ام، باعث می‌شود تا هر مشکلی را نادیده بگیرم و تنها نگذاشتن بروبچه‌های باغیرت تیم ملی، تجزء اولویت‌های مهم دوران کاری من باشد."

او امیدوار است سرنوشت به‌گونه‌ای با او سازگار باشد که بتواند بازیکنان تیم ملی را در میدان بزرگ و مهم جام جهانی 2014 برزیل نیز همراهی کند و اگر بنا بر ترک شرایط پراسترس آشپزی در تیم ملی باشد، با خاطره‌ای از تیم ملی کشورش خداحافظی کند. جمشیدی یکی از استرس‌های این مسئولیت را، محافظت دقیق از غذای ملی‌پوشان برای پیشگیری از هرگونه اخلال برخی هواداران رقبا، عنوان می‌کند و می‌گوید: قبل از آغاز برنامه غذاخوری، نمونه‌ای از تمام خوراکی‌ها (به اندازه یک فنجان) را از روی میز برداشته و به مدت 24 ساعت در یخچال هتل نگهداری می‌کند تا در صورت بروز مسمومیت، امکان بررسی و کشف غذای مسموم در آزمایشگاه وجود داشته باشد.

وی در مورد تقاضاهای خارج از برنامه برخی ملی‌پوشان از روی علاقه بخواهند تا دور از چشم بقیه برایشان ته‌دیگ بگذارم، اما چون خودشان هم مصلحت ورزشی برنامه را می‌دانند، با شوخی و بگوبخند، دستشان از ته‌دیگ خالی می‌ماند! (با خنده)

البته جمشیدی از آن دست آشپزهای دلسوز است که اخیراً تعدادی از دستورات پخت لازانیا، سوپ سبزیجات، قیمه مرصع و خوراک مرغ زنجبیلی او در ماهنامه معروف "سانازسانیا" منتشر شد./

خبرنگار: علیرضا صفاخو

A-920729-01